Η Γρίπη των Μαϊμούδων

Για να μήν παρεξιγόμεθα,
Ότι έχω γράψει κατα καιρούς κυρίως για συνομοσιολογίες αλλα και για το θέμα της γρίπης είναι καθαρά δικές μου σκέψεις αποτέλεσμα κουβέντας με γνωστούς και φίλους, σχεδών μηδενικής παρακολούθησης ειδήσεων, ντοκιμαντερς αλλα και διαβάσματος ( στο internet κυριως αφου ειμαι μανιακός gadgetάκιας και πως να το κάνουμε το χαρτι η φάρα μας το ψιλοσνομπάρει).
΄
Κι όμως διαβάζοντας απο ΄δω κι απο ΄΄κεί blogs και forums βλέπω να λέγονται απο πολύ κόσμο πράγματα και σκέψεις ίδιες με τις δικές μου.

Σκέψεις και θεωρίες τισ οποίες τις είχα σκεφτεί απο μόνος μου χωρίς να τις διαβάσω πρώτα κάπου.

Αυτο στο οποιο θέλω να καταλήξω είναι οτι όλοι μας έχουμε την δυνατότητα αυτή.
Δηλαδή να κοιτάμε το δάσος αντί για το δέντρο, να σκεφτόμαστε outside the box κλπ κλπ.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙ?

Είμαστε τόσο απασχολημένοι με την καθημερινότητα μας που δεν μπορούμε να σηκώσουμε βλέμμα για ενα λεπτό, ή μηπως μας εχει πιάσει τόση κατάθλιψη που απλα αδιαφορούμε εσκεμμένα?

Ερώτηση παγίδα...

Αυτα τα 2 που είπα είναι ακριβώς αυτο που θέλουν τα μεγάλα κεφάλια να κάνουμε.

Είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο απλά να μήν ασχολίωμαστε.

Όχι μόνο με τα κοινά αλλα ούτε κάν με τον γείτονα.

Απο πότε σταμάτησαν να υπάρχουν γειτονιές σε μια τόσο μικρη πόλη όπωσ η Θεσσαλονίκη (συμπρωτεύουσα λένε μετα τρομάααρα μας) ακόμα και σε μικρότερες.
Το facebook και το msn γίναν πια οι μόνοι τρόποι επικοινωνίας
Αλλα ξεφεύγω και θα το σταματήσω εδω.

Αφορμή αυτού του post οι μαζεμένες σκέψεις και γεγονότα που διάβασα εδώ κι εδώ
Κάντε ένα κόπο να διαβάσετε τα πρώτα ποστ στο blog...

Καταλήγω λέγοντας απλά ότι πρέπει να είμαστε λιγότερο παθητικοί σε ότι γίνεται γύρω μας και να μην τρώμε ότι μας ταΐζουν...